زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

دعوت به حسن خلق (قرآن)





بمردم چیزی را بگوئید، که بهترین سخنی باشد که شما دوست میدارید بشما بگویند، چون خدای عزّوجلّ دشنام و لعنت و طعن بر مؤمنان را دشمن میدارد، و کسی را که مرتکب این جرائم شود، فاحش و مفحش باشد، و دریوزگی کند، دوست نمیدارد، در مقابل، اشخاص با حیا و حلیم و عفیف، و آنهائی را که میخواهند عفیف شوند، دوست میدارد.


۱ - معاشرت نیکو عهد خدا با بنی اسراییل



سخن نیک و معاشرت نیکو با مردم، از عهدها و پیمانهای خداوند با بنی اسرائیل است: «واذ اخذنا میثـق بنی اسرءیل... وقولوا للناس حسنـا...» و (به یاد آورید) زمانی را که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خداوند یگانه را پرستش نکنید، و نسبت به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان نیکی کنید، و به مردم نیک بگوئید... .
معنای جمله این استکه (بمردم سخن حسن بگوئید)، و این تعبیر کنایه است از حسن معاشرت با مردم، چه کافرشان، و چه مؤ منشان، و این دستور هیچ منافاتی با حکم قتال ندارد تا کسی توهم کند که این آیه با آیه وجوب قتال نسخ شده، برای اینکه مورد این دو حکم مختلف است، و هیچ منافاتی ندارد که هم امر بحسن معاشرت کنند، و هم حکم بقتال، همچنانکه هیچ منافاتی نیست در این که هم امر بحسن معاشرت کنند، و هم در مقام تاءدیب کسی دستور بخشونت دهند.

۱.۱ - روایت حضرت امام باقر


در کافی از امام ابی جعفر علیه‌السّلام روایت آورده، که در ذیل جمله «و قولوا للناس حسنا»، فرمود: بمردم بهترین سخنی که دوست میدارید بشما بگویند، بگوئید.
و در کتاب معانی، از امام باقر علیه‌السّلام روایت کرده، که فرموده : بمردم چیزی را بگوئید، که بهترین سخنی باشد که شما دوست میدارید بشما بگویند، چون خدای عزّوجلّ دشنام و لعنت و طعن بر مؤمنان را دشمن میدارد، و کسی را که مرتکب این جرائم شود، فاحش و مفحش باشد، و دریوزگی کند، دوست نمیدارد، در مقابل، اشخاص با حیا و حلیم و عفیف، و آنهائی را که میخواهند عفیف شوند، دوست میدارد.

۱.۲ - روایت حضرت امام صادق


و نیز در کافی از امام صادق علیه‌السّلام روایت کرده که در تفسیر جمله نامبرده فرموده : با مردم سخن بگوئید، اما بعد از آنکه صلاح و فساد آنرا تشخیص داده باشید، و آنچه صلاح است بگوئید.

۲ - قوانین کلی برای همه ملل



این آیات اگر چه درباره بنی اسرائیل نازل شده ولی یک سلسله قوانین کلی برای همه ملل دنیا در بر دارد، عوامل زنده ماندن و بقاء و سرفرازی ملتها و رمز شکست آنان را یادآور می‌شود. از دیدگاه قرآن برقراری و سر بلندی ملتها در صورتی است که خود را به بزرگترین نیروها و قدرتها متکی سازند، و در همه حال از او مدد بگیرند به قدرتی تکیه کنند که فنا و زوال در او راه ندارد، و تنها در برابر او سر تعظیم فرود آورند، که اگر چنین کنند از هیچکس ترس و وحشتی نخواهد داشت و پیدا است که چنین مبدئی جز آفریدگار بزرگ نمی‌تواند باشد، آری این تکیه گاه خداوند است.

۳ - شرط بقا و جاودانگی ملل



و از طرف دیگر برای بقاء و جاویدان ماندن ملتها همبستگی خاصی بین افراد آنها لازم است، این عمل در صورتی امکان دارد که هر کس نسبت به پدر و مادر خود که شعاع بستگی آنها نسبت به وی نزدیکتر است، و در مرحله بعد نسبت به خویشاوندان و بعد از آنها نسبت به تمام افراد اجتماع نیکی بخرج دهد تا همه بال و پر یکدیگر باشند مخصوصا افراد ضعیف را تحت حمایت قرار دهند تا در دامان دشمن نیفتند.

۴ - پانویس


 
۱. بقره/سوره۲، آیه۸۳.    
۲. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۱۶۵.    
۳. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۱، ص۳۳۰.    
۴. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۱۶۴.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۳۳۳.    
۶. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، تفسیر الصافی، ج۱، ص۱۵۱.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۸۵.    
۸. عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، نور الثقلین، ج۱، ص۹۴- ۹۵.    
۹. سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الدر المنثور، ج۱، ص۲۰۹.    


۵ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۵۹۳، برگرفته از مقاله «دعوت به حسن خلق».    


رده‌های این صفحه : حسن خلق | دعوت | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.